‘De Boeddhist van Utrecht’, ‘De Zwervende Student’ en ‘De Stadsnomade’. Romantische titels voor een minder romantisch bestaan. Sinds het begin van zomervakantie ben ik geen officiële Utrechter meer. Terug bij mijn ouders. Niet verkeerd, maar verre van ideaal door de afstand. 90 kilometer oostelijker, slechte treinverbinding, veel late colleges deze periode. Verscheidene hospiteeravonden, antikraaktelefoontjes en andere pogingen verder leef ik nog altijd uit een tas, van dag tot dag. Het schoolwerk wordt er niet beter op.
Zonzij: ik zie Utrecht weer op een andere manier. Bovendien: in nood leert men de vrienden kennen. Beetje dramatisch doch de waarheid als een koe. Niet zelden heb ik me over mijn gêne heengezet om platweg een gunst te vragen van bekenden of minder bekenden. Eens temeer blijkt hoe gastvrij LAS’ers zijn. “Geen probleem, leg je boeltje maar daar neer, dan pak ik ’n matras”. Grote dank ben ik verschuldigd aan onder anderen Joshua Snell, Daan van den Berg, Bram de Rijk, Sophia Evertse, Lily Knox, Tessa Stoffelsen, Gijs Wijnholds en Rosanna Denis voor hun onderdak.
De komende tijd zal ik nog meer pogingen ondernemen. Ik sla me wel door die demoraliserende praktijk van hospiteeravonden heen. 1 ding staat vast: het feest dat volgt als ik eenmaal vaste voet aan de grond heb hier zal van legendarische proporties zijn!
Foto: Irina Kazanskaya
