Dus nadat we nog lang en gelukkig leefden, besloten mijn broer en ik te gaan vissen. Met hoge bomen vingen we veel wind en liepen we door het ganze land. Deze ganzen waren ook niet gek, daar zij op een blauwe maandag nog ontsnapt waren aan de 11-daagse cursus koeien föhnen. Rijp voor de slacht dus.

Met gevulde maag besloten wij tijdens onze bijeenkomst om er geen touw aan vast te knopen. Het was wel sneu voor de moeder, omdat er geen haar op mijn nozelle hoofd te vinden was die er aan had gedacht de koppen met spijkers op laag water te zoeken. Het was dan ook geen eb, dus water in overvloed.

Plots herinnerde mijn broer zich dat hij helemaal was vergeten te vieren dat hij afgelopen dinsdag voor de 150 miljoenste keer had adem gehaald. Hij ergerde zich groen en geel, en dat terwijl hij een hekel had aan ADO. Binnen de kortste keren sliep ik hem drie uur in de rondte waardoor misselijkheid niet uitgesloten was. Daarna sliep hij mij, waarna ik hem weer sliep. Zo sliepen we nog een tijdje door totdat we ons verslapen hadden. Ik besloot unaniem dat we ons morgen weer zouden gaan verslapen te meer omdat Erik zich aan het ontbijten was. Hij at smakelijk met de wind in de rug, genoot met volle teugen want die tijd kwam nimmer terug. En als je twijfelt of het leven wel zin heeft, heb ik je bij deze 15 onzinnige zinnen gegeven om met de deur in huis te vallen.

0