De laatste paar weekjes van het jaar zijn aangebroken en dat betekent voor mij vaak veel reflecteren op het afgelopen jaar, maar ook nadenken over het komende jaar. Nee hoor, ik zal niets over reflectieopdrachten gaan schrijven, maar verwonder mezelf wel een beetje over het melancholische wat zo’n einde van het jaar met zich mee kan brengen. 2022 klinkt nog vrij nieuw en ondertussen is 2023 al helder in zicht. Wat heb ik begin dit jaar ook alweer gedaan? Waar was ik en wie had ik om me heen? Waar mag ik allemaal trots op zijn en wat laat ik achter in 2022?

Ik denk dat ik dit jaar een groot onderscheid heb gemaakt tussen wat ik op persoonlijk vlak doe en wat ik op professioneel vlak doe. Aan de ene kant heb ik soms te weinig vrije tijd en merk ik dat ik weer wat meer tijd moet nemen om gedichtjes te lezen, spontane dingetjes te doen en het leven weer wat helderder te bekijken. Aan de andere kant ben ik mega trots op wat ik nu al van mijn bestuursjaar heb geleerd, kan ik duidelijke doelen stellen voor de komende maanden en ben ik aan het oriënteren voor het hiernamaals (what happens after LAS?!). Soms lijkt het leven een soort mengelmoes aan alles en ben ik urenlang achter elkaar aan het multitasken. Ik probeer dingen voor zover mogelijk een beetje apart te houden, omdat ik tijdens mijn productieve uurtjes me anders niet zo productief ga voelen, maar al helemaal omdat mijn vrije tijd dan ook minder vrij is. Iemand tips?

Mijn moeder praat altijd over “the art of pottering”. Ik geef jullie even de precieze definitie:

occupy oneself in a desultory but pleasant way.
“I’m quite happy just to potter about by myself here”

move or go in a casual, unhurried way.
“I might potter into Nice for the day”

Het punt hiervan is niet zozeer dat je niets doet, maar dat je jezelf de ruimte en tijd geeft om zonder voorbedachte rade willekeurige dingetjes te gaan doen. Je merkt ineens op dat je je bananenplantje niet zoveel liefde hebt gegeven en gaat de blaadjes trimmen. Je pakt de kerstcadeautjes die je hebt gekocht heel netjes in. Je loopt over straat en ziet een winkeltje dat je niet kent en, aangezien je toch even tijd hebt en niets hoeft, besluit je zonder doel naar binnen te wandelen. Het laat je ultiem genieten van je vrije tijd, maar pottering is denk ik ook een soort vorm van therapie. Na mijn moeders pleidooien denk ik dat we er allemaal maar een beetje aan moeten gaan geloven. Lekker niets doen, maar dan door dat niets wel iets doen.

Verder betekent het einde van het jaar voor mij natuurlijk ook dat ik goede voornemens wil beginnen. Uit onderzoek blijkt dat je beter niet tot het nieuwe jaar kan wachten voor een goed voornemen, maar ervoor moet beginnen om de kans op succes te vergroten. Ik ben opnieuw begonnen met Portugees leren en ben bezig met mijn vrije tijd en mijn productieve tijd beter te scheiden. In mijn vrije tijd moet ik mezelf dwingen tot pottering, het is heerlijk als je jezelf eraan overgeeft. Wie weet hoe we er volgend jaar voor staan.

In rasse schreden nadert het nieuwe jaar en daarom wens ik jullie hele fijne feestdagen, een heerlijk nieuwjaar en even een vakantie met lekker veel tijd om te niksen. Ik heb zin in de komende activiteiten en kijk ernaar uit om jullie allemaal uitgerust terug te zien. Ik ben heel benieuwd naar hoe jullie terugkijken op dit afgelopen jaar en ook naar of jullie een goed voornemen hebben. Oh, en voor het jaar is afgelopen doe ik allemaal gekke en/of leuke dingen voor de Goede Doelen Kerstactie, dus neem een kijkje en laat mij in de ijskoude Singel springen 😉

Veel liefs en pottering toegewenst,

Marguerite

0