Daar is ie dan: mijn eerste bestuursblog! Als je me een maand geleden had verteld dat ik op dit moment mijn eerste bestuursblog aan het schrijven zou zijn, had ik je waarschijnlijk met hele scheve ogen aangekeken. Het is cliché, maar daarom niet minder waar, hoe toch één bepaalde gebeurtenis ervoor kan zorgen dat je leven opeens totaal wordt omgegooid.

Helaas schrijf ik dit blog terwijl ik nippend aan de hoestdrank en met een opkomend koortshoofd in bed lig. Ik ben geveld door het virus waarvan ik persoonlijk dacht dat we hier nooit meer écht last van zouden hebben: corona. Hoewel ik het vreselijk vervelend vind om verplicht 5 dagen in mijn eentje uit te zitten op mijn studentenkamer, moet ik toch toegeven dat het ook wel wat positieve kanten heeft.

Zo dwingen deze 5 dagen ‘isolatie’ me om de rust te pakken die ik eigenlijk al wat eerder had moeten nemen. Het is heel paradoxaal: in hele drukke periodes snak ik naar rust, maar als ik die rust dan eenmaal krijg, vind ik het enorm moeilijk om dat te accepteren. Ik merk dat, net als ik, veel mensen in mijn omgeving het lastig vinden om met deze stress om te gaan. Het lijkt alsof we allemaal gewoon zo gewend (en verslaafd) zijn geraakt aan alle prikkels die je krijgt op een dag, dat het enorm moeilijk is om hierin compleet je rust te pakken. Daarom zou ik graag even een oproepje willen doen: check eens wat vaker bij alle mensen om je heen of ze wel genoeg hun rust pakken, en of dit ook écht lukt.

Ook zet deze plotselinge alleen-tijd me ook aan tot het reflecteren op de afgelopen periode. Wat ik het leuke, maar ook het lastige van plotselinge veranderingen vind, is dat je opeens enorm veel impulsen krijgt om aan de slag te gaan. Hier word ik altijd enorm enthousiast van en ik probeer dan ook gelijk alles op te pakken. De keerzijde hiervan is dat ik me vaak compleet op iets stort, zonder echt goed stil te staan bij het proces van deze verandering en wat dit inhoudt voor mijn persoonlijke leven.

De afgelopen weken waren een directe belichaming van een enorme verandering: opeens ben ik de nieuwe commissaris intern van ons mooie Atlas. Hoewel Atlas hiervoor ook al een aanzienlijk deel van mijn leven in beslag nam, veranderde deze gebeurtenis toch enorm veel in mijn leven. Gelijk stortte ik me op alles wat deze verandering inhield, en dit vond ik echt enorm leuk om te doen. Het leren en ontdekken van allemaal nieuwe dingen vind ik heerlijk, maar vanzelfsprekend verlopen veranderingen ook niet altijd perfect. Ik moet op zoek naar een nieuwe balans in mijn leven, eentje waar Atlas opeens stukken zwaarder op weegt. Natuurlijk vind ik dat enorm leuk, maar het betekent wel dat ik bepaalde keuzes moet maken en juist andere dingen in mijn leven iets minder zwaar moet gaan laten wegen.

Gelukkig had ik mijn nieuwe, allerliefste bestuursgenoten die hebben me onwijs hebben geholpen de afgelopen periode. Niet alleen voor mij, maar ook voor hen is het natuurlijk ook een enorme verandering. Het is altijd onwennig als je een nieuwe weg in slaat zonder dat je weet waar je uitkomt, maar gelukkig verkeer ik in het beste gezelschap denkbaar.

0