“Wanneer ben je een zomers mens?”
Als zo graag wilt blijven liggen maar het te heet wordt in de tent.
Je de vogels hoort fluiten, en je de lach van vrienden in jezelf herkent.
De geur van de zee, bergen, en een nieuw begin, een reden wordt om vroeger op te staan.
Of wanneer je vol nostalgie nadenkt over om wie je allemaal geeft.
Wandelen door de warmte beter voelt als je heel langzaam beweegt.
En nu, de tijd neemt.
Om te reflecteren, en mee te maken.
Te huilen over vorig jaar, en dromen over wat je nog wilt ervaren.
Je inspireert en geïnspireerd wordt
door mensen en momenten die je gedachten inkleuren. Overal springt het groen, en het geel, en het blauw door stralende ogen die uitkijken naar de volgende morgen.
Wie ontmoet ik dan?
En waar zal ik verdwalen?
Ben ik dan nog meer mezelf?
Of val ik terug in de herhaling?
“Zeg me eens, wanneer ben ik een zomers mens?”
Dat voel je op het moment dat je die fijne zomerkriebels weer hebt ontdekt.
