Het is een met grijs doordesemde maandagmiddag en ik luister naar de eerste aflevering van PodcLASt, die, naar mijn bescheiden mening, uitmuntend is. De aflevering, een onderhoudend gesprek van ruim een halfuur, grijpt meteen een koe bij de hoorns die als graag geziene gast geldt op de groene weiden van Atlas: identiteit. Aan de hand van een veeltal casussen, stuk voor stuk uit het studentenleven gegrepen, zetten de drie presentatoren de wisselwerking tussen identiteit en cultuur scherp neer, en daarbij komt vanzelfsprekend ook de rol van Atlas in de vorming van hun eigen identiteit ter sprake.
Dat het binnen Atlas vaak over de eigen identiteit gaat – zowel die van leden als die van de vereniging in het geheel – is al langer het geval. Denk bijvoorbeeld aan de Sharing Circles van Minder BeLASt, die in coronatijd rap zijn uitgegroeid tot een waar instituut, of de tweede LASpost van vorig commissiejaar, waarin Djoeke zich in het voorwoord afvraagt hoe Atlassers zich eigenlijk verhouden tot idealisme. Het zijn voorbeelden die laten zien dat zelfreflectie diep is ingebed in de Atlascultuur.
Tot op zekere hoogte is hier misschien sprake van beroepsdeformatie. Als student worden LAS’ers er doorlopend op gewezen hoe belangrijk het is om kritisch te kunnen kijken naar de eigen wetenschappelijke discipline en het wetenschappelijk proces in het algemeen. Daarin schuilt, zo hebben we geleerd, ook meteen de kracht van wetenschap: alles wat als vanzelfsprekend geldt is per definitie verdacht en moet tot in den treure gestaafd worden.
Het is precies waarom ik geniet van het soort algemene ledenvergadering waarop PodcLASt afgelopen oktober werd ingestemd. Uit het heuse vragensalvo dat op de oprichters van de commissie werd afgevuurd bleek dat Atlassers nieuwe ideeën zelden als een vanzelfsprekendheid accepteren en zich in plaats daarvan afvragen hoe die zich, mits ingevoerd, zouden verhouden tot de bestaande Atlascultuur. Met een studententien nemen Atlassers tijdens een tentamen misschien genoegen, maar niet als het om hun eigen vereniging gaat.
Ook ditmaal bleek het kompas van de leden van Atlas dus goed afgesteld. Ik kijk inmiddels zelf reikhalzend uit naar de tweede PodcLASt-aflevering, maar mocht je de eerste nog niet beluisterd hebben, doe dat dan vooral!
