Babystapjes naar de finish
Dit weekend mocht ik opnieuw het plezier beleven van een nestje kittens in mijn ouderlijk huis. Dit nestje van drie kittens, inmiddels 10 dagen oud, is echt een lust voor het oog. Deze oetiefroetie kleine beestjes die als een soort vlechtwerkje in elkaar liggen te slapen en zodra het gepeupel wakker wordt begint met een potje vrij worstelen.
Drie katers, een compleet zwarte (net zoals zijn moeder), deze lijkt qua hoofdje nog een beetje op E.T., één zwart-witje en één grijs tijgerprintje. Dit grijze tijgerprintje is ons volgende huiskat-slachtoffer. Verrijkt met de naam ‘Toulouse’ van de Aristokatten, maar hij staat al meer bekend onder de afkortingen ‘Toutou’, ‘Toulie’ en ‘Tous’.
De moeder (die in ons huis de naam ‘Kech’, of liefkozend ‘Kechie’, heeft gekregen) nam het moederschap dapper op. Wij waren huiverig, ze heeft zich niet eerder als een zorgzaam of benaderbaar type opgesteld. Tot onze verbazing bleek ze een fantastische moeder. Ze was beschermend over haar kroost en zodra die begonnen te piepen (dit gebeurt om de haverklap), stelde ze haar buik beschikbaar zodat de kittens van haar melk konden genieten. Nu zijn we tien dagen verder en is ze er eigenlijk een beetje klaar mee. Ze maakt lange wandelingen en zoekt ruzie met onze andere kat (nog steeds moederinstinct). Ik moet ook zeggen dat ik wel minder enthousiast ben geworden over eventueel moederschap; echt het enige wat de babykatten doen is slapen, eten, slapen, eten, rekken, slapen, gapen, eten enzovoort. Het moederinstinct drijft haar toch altijd terug naar haar nestje waar ze dan toch weer erg tevreden bij gaat liggen. Zo zal het hopelijk in veel gevallen vast zijn.
Deze taferelen leiden me een beetje af van de storm die om mij heen (en in mij?) gaande is. Een vak waar eigenlijk weinig tijd voor is, want de focus ligt op de laatste weken van ons bestuursjaar. ’s Avonds in bed word ik inmiddels regelmatig overvallen door een benauwd gevoel, het is bijna zover. Naast het feit dat ik zenuwachtig ben voor de vorm van de ALV en mijn aftreedrede, ben ik er ook nog even niet klaar voor. Ik zal de lovende woorden voor alle actoren die hebben bijgedragen aan fijne momenten bewaren voor 8 juni, waar ook plaats zal zijn voor de schaduw die over ons jaar is gevallen. Tot die tijd gaat iedere dag een beetje te snel, maar vooral omdat ik met zoveel liefde samen met 16, mijn bestuur, aan het roer van Atlas heb gestaan.
