Ik heb de laatste weken denk ik een allergie ontwikkeld voor whatsappen. Of nouja, misschien meer een soort sporadische intolerantie. Nu je hele sociale leven zo’n beetje bestaat binnen de 4 hoeken van je telefoonscherm en ook het werkverkeer binnen het bestuur voornamelijk tussen je meldingen doorfietst kan ik het soms niet helpen dat ik met een onbehaaglijk gevoel naar mijn oplichtende telefoonscherm zit te kijken. Ik bekijk berichtjes en bedenk dan dat ik later wel ga reageren want nu lukt het gewoon niet, waarna ik uiteraard vergeet te reageren en een aantal dagen later pas de energie vind om door mijn lijst te scrollen en alle onbeantwoorde berichten langs te gaan. Het is sowieso een vermoeiende tijd en zoveel sociaal contact ben ik misschien gewoon niet meer gewend.

 

Het is echt niet dat ik geen zin heb om mensen te spreken, ik mis sociaal contact en wil heel graag weten hoe het met iedereen gaat, maar mijn hoofd zit zo vol met van alles dat de handeling van het tikken op zo’n digitaal scherm me tegen begint te staan. Ik merk dat de intolerantie vooral opspeelt wanneer ik het druk heb. Vaak zitten tussen alle berichten veel vragen, handelingen en taken die nog gedaan moeten worden. Het is echt niet dat ik het niet wil doen maar mijn hoofd loopt soms zo over van de drukte dat ik het gewoon niet kán doen. Ik ben op zo’n moment al met iets bezig of heb net even rust en bedenk dan dat ik het bewaar voor een andere dag (wat natuurlijk niet altijd praktisch is). Ik vrees altijd voor de groepsapps waar de berichten in tientallen binnenstromen wetende dat ik daar straks doorheen moet scannen. Vragen over hoe het met me gaat via whatsapp vind ik ook zeer vermoeiend. Begrijp me niet verkeerd ik vind het super lief als mensen aan me denken en wil ook graag weten of ze goed in hun vel zitten maar de gesprekken op whatsapp zijn zo moeizaam. Ik weet niet of je dit herkent maar het gaat altijd ongeveer zo:

 

  • Hee hoe is het?
  • Goed, *heel verhaal over hoe het gaat en dingen die gebeuren*, met jou?
  • *Geeft reactie met een aantal vragen over het verhaal* *Schrijft bericht over hoe het met hun gaat*
  • *Antwoord geven op vragen over eigen verhaal* *Reageren op verhaal en vragen stellen over verhaal van ander*

 

Voor je het weet ben je 3 verschillende gesprekken door elkaar aan het voeren en zijn er zoveel zijtakken dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Ik kan dit soort gesprekken gewoon niet volhouden, vaak antwoord ik tegenwoordig alleen maar met goed of prima. Als ik anderen app is het vaak vanuit praktische redenen en ik merk dat ik daar de laatste tijd veel mee in mijn hoofd zit. Als ik dingen moet weten van iemand ontschiet het mij vaak om mijn appje met een hallo te introduceren, of even een snelle check-in te doen. Ik voel me dan altijd heel schuldig dat dit niet mijn eerste reactie is omdat het wel zo attent is en ik ook absoluut wil weten hoe je in je vel zit. Ik ben gewoon niet goed in openhartige whatsappgesprekken. Ik wil zo graag aan je gezicht kunnen zien wat voor aapjessmiley vandaag bij je mood past, of je intonatie kunnen lezen vanuit je gesproken woorden, en uit je full-HD niet-gepixeleerde ogen kunnen opmaken hoe het nou écht met je gaat.

 

Ik heb besloten om een app-detox te starten. Vanaf nu als iemand vraagt hoe gaat het met je, verwacht een inkomend facetime gesprek of een belletje (sorry voor de mensen met belangst). Waarschijnlijk reageer ik zakelijk op vragen of taken, en ga ik daarna graag een ommetje met je maken om het over ons te hebben. Ik haal namelijk super veel energie uit fysieke of bel-gesprekken en ik mis het horen van jullie stem. Voor iedereen die deze week late reacties heeft ontvangen vanuit mij, of het gevoel heeft gehad dat ik er niet voor je was: heel erg sorry, het ligt niet aan jou maar echt aan mij(*insert cliché dramatic breakup scene*). Nee grapje, ik bel je waarschijnlijk deze week! Ik werp op dit moment een laatste blik op de 35 berichten (ja echt geen grap) die ik open heb staan. Vandaag werk ik ze allemaal af en vanaf morgen begin ik met een nieuwe start.

 

Lieverds, hou je taai en ik bel jullie snel.

1

One thought on “#12: Whatsappstress