Lieve Atlasser,

 

Er is zo’n regel toch dat je na 7 januari mensen niet meer een gelukkig nieuwjaar wenst, ik vergeet het na 4 dagen al, maar bij deze al mijn beste wensen voor jou.

Het is vandaag zaterdag, ik was vergeten mijn bestuursgenootjes te vragen of een van hen een blog wilde schrijven, maar kon het ze niet aandoen om in de beperkte uren nog een meesterwerk te schrijven. Wel onhandig natuurlijk want ik ben al best recent geweest en zo komt de structuur in de war, je begrijpt het. Nu zit ik tegen de zon inkijkend in mijn uilen onesie (woord mag aan elkaar maar dan weten jullie er misschien niets van te maken, net zoals glitter uggs oftewel glitteruggs) weer met hetzelfde dilemma als vorige keer; wat ga ik jullie vertellen. Een unieke avondbesteding is misschien wel passend.   

Mijn volle maagje is dit keer de inspiratie. Het is 19:50, de aankondiging van het NOS Journaal leidt me op de achtergrond af van het verhaal dat ik wil delen. Ik ben net klaar met het eten van mijn made-from-scratch (zegmaar, niet met pakjes en zakjes, heb zeker niet mijn eigen rijst verbouwd als je dat soms denkt) maaltje; een champignonragout met rijst, doperwtjes én (essentieel) een bladerdeegbakje. Rijst met ragout (en dit essentiële bakje) was altijd mijn lievelingseten. Mijn moeder kan dit fantastisch maken, dus als ik mocht kiezen wat we aten, was het dit. Nu kan ik mezelf profileren als kookliefhebber, maar eerlijk… het is niet dat ik níét kan koken, maar ik kan ook weer niet echt goed koken. De uitzonderlijke keer dat ik met 16 heb gegeten waren er vijf man aan het werk, en ik? Ik verzorgde het entertainment natuurlijk. Lees: vragen of ze met hun reet niet even wat meer kunnen opschieten, want ik heb honguuuuuur. De laatste week heb ik een opleving gehad, waar mijn bestuursgenootjes toch redelijk van achterover zijn geslagen. Ik maakte een overheerlijke linzensoep, een mix van maarliefst twee recepten, de gevulde paprika’s die in de tweewekelijkse mail getipt staan was het volgende project en vandaag sluit ik deze voor mij grandioze week af met een zelfgemaakt ragoutje. En dit allemaal toevallig in de eerste week van januari, je hebt de titel gezien ;). De les uit dit verhaal is natuurlijk: kom bij mij eten zodra kuchen weer mag!!! Maar daarnaast, probeer iets (nieuws) waarvan je denkt dat je het misschien niet kan (misschien wel een back up maaltje apart houden). Ik zal de komende 6 weken deze drie recepten eten, ik ben blij. 

0