Je kent het wel. Je iPhone. Je zwarte vriendje, waar je helemaal weg van bent. Maar dan, op een dag, is ie weg. Foetsie. Heb je hem per ongeluk weggegooid? Of ben je gewoon helemaal de weg kwijt? Je weet het niet meer, en je begint in het wilde weg te zoeken. De frustraties stapelen zich op, en in al je ijver stoot je ineens ergens tegenaan. Het is een beer. Het worden er meer en meer. Totdat er toch echt té veel beren op de weg zijn. Je hebt geen andere keus dan even weg vluchten. Je bedenkt je namelijk dat je blijkbaar toch niet op de goede weg bent. Maar er móet toch een manier zijn om dat rotding terug te vinden? Er zijn immers meer wegen die naar Rome leiden. Dan besluit je om de brede weg op te gaan. Je doet wat God verboden heeft, en je koopt een nieuwe iPhone. Want je kan toch écht niet zonder. Het is duidelijk. Je bent ver-appled.

De samenleving ver-appled, en in hoog tempo. We lijken de weg kwijt te zijn. In onderstaand artikel laat Nathalie Immerzeel haar licht schijnen over de heersende applemania. Als priemende penningmeesteres van studievereniging Atlas kon zij natuurlijk niet anders dan de meest prominente telefoon, de iPhone, aan te schaffen. Maar grijpgrage handjes lijken daar ook wel interesse in te hebben… In haar iPhone, welteverstaan.

Hoewel een meesterstuk, is dit stuk slechts een voorbode. Een voorbode voor heel veel meer moois in de komende LASpost. Die (applaus voor je slimheid als je het al had geraden) als thema ‘WEG’ heeft. Waarbij het onnodig is te vermelden dat dit thema een zeer groot scala aan verschijningsvormen aan kan nemen. Toch doe ik het.

Vanuit zoveel mogelijk verschillende disciplines wordt het thema ‘WEG’ belicht. Door studenten, oud-studenten en dit keer ook enkele hoogleraren en filosofen. Zo zullen ook dr. Floris van den Berg, dr. André Klukhuhn, drs. Ruben van Doorn en prof. dr. Bert van den Brink een bijdrage leveren. De LASpost met als thema ‘WEG’ zal eind januari op jullie deurmat pronken en flonkeren. Vers van de drukker zal je er doorheen bladeren, op zoek naar inspiratie, intellect en natuurlijk de weg. Heb je de vorige LASpost (met als thema ‘de druppel’) niet ontvangen? Aanmelden (gratis) kan door te mailen naar vicevoorzitter@usatlas.nl.

We zijn er nu al weg van!

De LASpost commissie 2013-2014
Een appel voor een ziel

Het was een druilerige dinsdag op de twaalfde van november, toen er na een intense yogales` van twee vrouwelijke leden werd geconstateerd dat wij LAS’ers toch wel zeer te spreken moeten zijn over de Iphone. Afgezien van een enkel stuk waardeloos plastic, zoals wij Apple-aars de overige telefoons ook wel omschrijven, werd het tafelbeeld getekend door de vele Iphones die regelmatig werden opgepakt ten teken van een binnengekomen pushbericht. Ja, de verapple-ing van de samenleving zet in hoog tempo voort en velen van ons worden volledig meegesleurd door de strakke designs, fijne camera’s en hoge mate van gebruiksgemak. Er valt namelijk niet te ontkennen dat het een uitermate fijne telefoon is om voor het eerst in gebruik te nemen, aangezien de instellingen niet al te veel veranderd hoeven te worden voor optimaal benut. De vraag is echter of  je wel zo’n perfect voorgeprogrammeerd product wil. Toen ik een half jaar geleden de switch maakte van Android naar Apple, viel het me op dat, waar ik bij mijn HTC dagen bezig was om alles tot in het detail naar mijn preferentie in te stellen, ik bij mijn Iphone vaak niet verder kwam dan het maken van mapjes voor mijn apps.

Als het waar is wat ze zeggen over de verweesde aanname dat onze telefoon de weerspiegeling van onze identiteit is, kun je wel stellen dat de gemiddelde Apple-aar niet veel verder komt dan het volgen van de grillen van Apple en zo van de door het bedrijf opgezette massa. Zorgt Apple hier bewust voor? Heeft het bedrijf gewoonweg niet verder gekeken naar de vele mogelijkheden die er zijn of is het bedrijf zo zelfingenomen door hun goede verkoop dat ze vinden dat zij weten wat het beste is? Van gemeenschapszucht is in enkel geval weinig sprake, want ze geven de Apple-aars geen enkele kans om hun Iphone te voorzien van producten die tot een andere soort behoren. Dit valt te scharen onder het fenomeen van de groepsafbakening.

Je kunt vinden dat ik nu iets te ver ga in mijn denken over telefoons en identiteit, en misschien is dit ook wel zo, maar soms heb je overdreven conclusies nodig om onbewust sluimerende ontwikkelingen aan te kaarten. In dit geval is dit misschien niet eens nodig. Uit het feit dat iemand op de krijtdeur van de Atlaskamer het woord appel heeft vervangen door ziel in het bericht: “Zoek Nathalie’s appel!”, blijkt namelijk al dat we ons er toch in zekere mate van bewust zijn dat onze telefoontjes een deel van onze identiteit met zich mee dragen. Ja, zoals je hier goed kunt lezen ben ik op deze drukke dag van nadenken zelf ont-appled door de behendige vingers van een zakkenroller, zoals vele blondines mij al voorgingen. Weg was mijn Iphone! Nogmaals mijn dank voor het verschaffen van deze sterke toevoeging met schoolkrijt, Daan! Het is misschien maar goed ook dat er zoveel Iphones gestolen worden vandaag de dag, want dat gaat deze verapple-ing tenminste nog een beetje tegen. Onze vicevoorzitter is in ieder geval zeer content over de zaak, want hij heeft weer een bestuurslid aan zijn anti-Apple front gekregen!

Nathalie Immerzeel